Uchwała NSA: mocy anten nie należy sumować

Uchwała NSA z 7 listopada 2022 r. dotyczy zagadnienia mającego bardzo duże znaczenie praktyczne dla wszystkich podmiotów zaangażowanych w realizację procesu budowy i uruchamiania infrastruktury telekomunikacyjnej. Rozstrzyga ciągnący się od kilku lat spór o sposób liczenia mocy instalacji telekomunikacyjnych na potrzeby oceny oddziaływania na środowisko.

Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) została podjęta w związku z indywidualną sprawą zapoczątkowaną odmową przez wójta gminy określenia środowiskowych uwarunkowań planowanego przedsięwzięcia dla konkretnego inwestora, co uniemożliwiło realizację inwestycji. Na sformułowane w tej sprawie (sygn. akt III OPS 1/22) zagadnienie prawne 7 listopada 2022 r. NSA w składzie 7 sędziów udzielił w formie uchwały następującej odpowiedzi: „Przy kwalifikacji instalacji radiokomunikacyjnych, radionawigacyjnych i radiolokacyjnych na podstawie § 3 ust. 1 pkt 8 i § 3 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. z 2016 r. poz. 71 ze zm.) jako inwestycji mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko należy brać pod uwagę równoważną moc promieniowaną izotropowo wyznaczoną dla pojedynczej anteny także wówczas, gdy w skład instalacji wchodzi kilka anten”.

Dotychczasowe orzecznictwo w tej kwestii było rozbieżne, w części wyroków NSA wyrażał pogląd, że parametr, od którego zależy zaliczenie planowanej instalacji do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, ustala się dla pojedynczej anteny. W innych wyrokach NSA prezentował stanowisko, że należy brać pod uwagę sumę równoważnych mocy promieniowanych izotropowo wszystkich anten na terenie zakładu lub obiektu.

Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 7 listopada 2022 r. przychylił się do pierwszego stanowiska, ponieważ przemawia za tym treść § 3 ust. 1 pkt 8 Rozporządzenia z 2010 r. Wynika z niej, że parametr równoważnej mocy promieniowanej izotropowo jako warunek zakwalifikowania instalacji radiokomunikacyjnych, radionawigacyjnych i radiolokacyjnych pod przepisy rozporządzenia z 2010 r. należy przyjmować w odniesieniu do „pojedynczej anteny”. Dodatkowo NSA zauważył, że na etapie rozstrzygania o charakterze przedsięwzięcia nie ma podstaw do badania rzeczywistego oddziaływania instalacji na środowisko. Omawiana uchwała NSA była istotna, ponieważ sposób liczenia mocy stacji bazowej decydował o tym, jak inwestycja zostanie zakwalifikowana z punktu widzenia ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (t.j. Dz.U. 2022 r. poz. 1029). Rozporządzenie z 2010 r. utraciło moc z dniem 11 października 2019 r., tj. z dniem wejścia w życie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U z 2019 r. poz. 1839). Natomiast rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 5 maja 2022 r. (Dz.U. z 2022 poz. 1071), które weszło w życie z dniem 4 czerwca 2022 r., zmieniającym rozporządzenie z 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, w rozporządzeniu z 10 września 2019 r. usunięte zostały instalacje radiokomunikacyjne, radionawigacyjne i radiolokacyjne z listy przedsięwzięć mogących oddziaływać na środowisko.

Uchwała NSA będzie więc miała kluczowe znaczenie dla przedsiębiorców telekomunikacyjnych w sprawach sądowych rozpoczętych przed wejściem w życie nowych przepisów, czyli przed 4 czerwca 2022 r.

Prof. dr hab Maciej Rogalski

Pełny artykuł dostęony tutaj.

<< wróć